historia baseballu

Baseball w XIX wieku stał się jedną z najbardziej popularnych rozrywek klasy średniej (rozgrywek nie zaniechano nawet na czas wojny secesyjnej gdy żołnierze grali w obozach). Ważną datą dla baseballu jest rok 1847 gdy powstała pierwsza zawodowa liga i poważniejsza organizacja sportowa, do której należeli zawodnicy, czyli National League of Professional Base Ball Clubs (jednym z jej zadań była walka z nielegalnymi zakładami i sprzedawaniem meczów).

Baseball nie uchronił się od konfliktów rasowych. Dopiero
w 1947 pozwolono by zawodnikami zostawali Afroamerykanie. Wcześniej nie można było ich zatrudniać, choć zdarzało się, że ten nieformalny przepis łamano fałszując miejsce pochodzenia czarnoskórych graczy. Istniały również The Negro Leagues gdzie grali tylko czarnoskórzy.

Jeszcze na początku XX wieku istniały dwie główne konkurujące ze sobą ligi baseballu National Baseballe League i American Baseball Association. (było też kilka mniejszych). Na szczęście w 1902 podpisano porozumienie ważne zarówno z punktu widzenia zawodników (regulowało kontrakty i transfery), jak i ze sportowego (wprowadzało World Series coroczne rozgrywki pucharowe drużyn z dwóch lig). Popularność baseballu wzmacniała coraz większa ilość stadionów, jak i boisk szkolnych na których trenowali młodzi adepci tego sportu.

Dead Ball Era – czasy z początku XX wieku gdy piłki do baseballa były bardzo drogie. Powodowało to zdobywanie przez drużyny małej ilości punktów i nudne mecze. Początek XX wieku – to problem większych rozmiarów boisk, zezwolenie na faule bez żadnych konsekwencji oraz zgoda na niszczenie piłki przez miotacza, który potem łatwiej je odbijał. Sytuację zmieniła zmiana przepisów i nakaz wymiany piłek podczas gry na nowe w sytuacji ich uszkodzeń.

źródło:http://stacjasport.pl/dyscypliny/baseball/