zasady gry – softball

Mecze softballa odbywają się na boisku, mającym kształt ćwiartki koła o nieco spłaszczonym łuku. Dzieli się na pole wewnętrzne i zapole. Wewnętrzne pole gry stanowi wpisany w głównym narożniku boiska kwadrat. Jego narożniki, oznaczone specjalnymi bazami wyznaczają istotne punkty boiska. Główny narożnik u zbiegu linii bocznych boiska nosi nazwę “bazy domowej” (home base), a następne licząc w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara to bazy: pierwsza, druga i trzecia. Odległość między poszczególnymi bazami wynosi 18,29 m (60 stóp). Mniej więcej w środku kwadratu znajduje się baza miotacza (odległość miotania wynosi 14,02 m, czyli 46 stóp). Bezpośrednio do pola wewnętrznego przylega zapole ograniczone przedłużonymi liniami bocznymi i na łuku linią home run.

W każdej drużynie gra 9 zawodników. Mecz trwa najczęściej 7 zmian (inningów), w których zawodnicy jednej i drugiej drużyny na przemian atakują i bronią. Punkty można zdobywać tylko wtedy, kiedy dana drużyna atakuje. Zespół atakujący odbija kijem piłkę rzuconą przez miotacza z drużyny przeciwnej. Celem odbijającego jest wybicie piłki możliwie jak najdalej w pole, aby jeden z kolegów zdołał obiec 3 bazy i dotrzeć do bazy-matki co daje drużynie punkt. Drużyna rywali dąży z kolei do wyeliminowania biegnących do bazy-matki przeciwniczek. W zależności od tego czy dana drużyna jest stroną atakująca czy broniąca, jej zawodniczki grają w dwóch różnych ustawieniach.

W drużynie atakującej na początku gra pałkarka oraz biegaczki. Maksymalnie na boisku mogą być cztery zawodniczki zespołu atakującego. Pałkarka zajmuje stanowisko w pobliżu mety domowej. Po wykonaniu prawidłowego odbicia staje się biegaczką. Zostaje wyeliminowana (wyautowana) z gry po trzech nieudanych próbach dobrze narzuconej piłki lub wtedy, gdy odbita przez niego piłka będzie wyłapana przez któregokolwiek z obrońców bezpośrednio z powietrza. Zawodniczki drużyny atakującej zajmują stanowisko pałkarki zgodnie z ustaloną wcześniej i obowiązującą cały mecz kolejnością.

Zadaniem biegaczki jest natomiast zdobycie kolejnych baz w celu uzyskania punktu. Biegaczka jest bezpieczna (nie może zostać wyautowana) na bazie, kiedy ją dotyka (wyjątek: można przebiec pierwszą bazę). Biegaczka na bazie może rozpocząć bieg dopiero po wypuszczeniu piłki przez miotaczkę. Biegaczka musi poruszać się po ścieżkach pomiędzy bazami o szerokości 1,8 m i nie może wyprzedzać innych biegaczek. Na jednej bazie może znajdować się tylko jedna biegaczka. Biegaczka może zostać wyautowana poprzez dotknięcie piłką lub rękawicą z piłką (zawsze) lub dotknięcie bazy przez zawodniczkę obrony posiadającą piłkę (podczas biegu wymuszonego biegaczki).

Zawodniczki drużyny broniącej występują na następujących pozycjach: gracze polowi – łapaczka (na bazie domowej), miotaczka (na bazie miotacza), pierwszobazowa, drugobazowa, trzeciobazowa, łączniczka; zawodniczki zapolowe – prawo-, środkowo- oraz lewozapolowa. Aby lepiej zrozumieć przebieg wydarzeń na boisku, warto zapoznać się z charakterystyką każdej z wymienionych pozycji.

Zadaniem miotaczki jest narzucanie piłek sposobem dolnym w stronę bazy domowej gdzie łapie ją łapaczka w celu wyautowania pałkarki. Miotaczka narzuca piłki z deski miotaczki znajdującej się w kole między bazami. Po odbiciu piłki może brać czynny udział w grze łapiąc, podając i autując biegaczki. Miotaczka może popełnić trzy błędy (bole), przy czwartym bolu pałkarka otrzymuje pierwszą bazę.

Łapaczka łapie piłki narzucone przez miotaczkę. Posiada specjalny zestaw ochraniaczy i kask chroniący przed uderzeniem piłką. Łapaczka znajduje się za bazą domową w pozycji kucającej. Po odbiciu piłki może brać czynny udział w grze łapiąc, podając i autując biegaczki na bazie domowej.

Podstawowym zadaniem pierwszobazowej jest autowanie biegaczki na pierwszej bazie przez dotkniecie bazy nogą i złapanie piłki podanej od innej zawodniczki obrony. Pierwszo bazowa łapie piłki odbite w kierunku pierwszej bazy.

Zadaniem drugobazowej jest łapanie piłek odbitych między pierwszą a drugą bazą. Gdy jest możliwość autu na pierwszej bazie, podaje piłkę do pierwszobazowej. Drugobazowa jest odpowiedzialna za autowanie biegaczki na drugiej bazie przez dotknięcie bazy (bieg wymuszony) lub biegaczki (bieg niewymuszony). Współpracuje z łączniczką, która również autuje biegaczki na drugiej bazie. Gdy łączniczka łapie piłkę drugobazowa ustawia się na drugiej bazie lub na odwrót.

Zadaniem trzeciobazowej jest łapanie piłek odbitych między trzecią bazą a łączniczką. Gdy jest możliwość autu na pierwszej bazie, podaje piłkę do pierwszobazowej. Trzeciobazowa jest odpowiedzialna za autowanie biegaczki na trzeciej bazie przez dotknięcie bazy (bieg wymuszony) lub biegaczki (bieg niewymuszony). Zadaniem łączniczki jest łapanie piłek odbitych między trzeciobazową a drugą bazą. Gdy jest możliwość autu na pierwszej bazie, podaje piłkę do pierwszobazowej. Łączniczka jest odpowiedzialna za autowanie biegaczki na drugiej bazie przez dotknięcie bazy (bieg wymuszony) lub biegaczki (bieg niewymuszony). Współpracuje z drugobazową, która również autuje biegaczki na drugiej bazie. Gdy łączniczka łapie piłkę drugobazowa ustawia się na drugiej bazie lub na odwrót.

Zadaniem zapolowych jest łapanie piłek odbitych na zapole (outfield) i podawanie ich do zawodniczek polowych. Zapolowe komunikują się ze sobą i ubezpieczają. Wyautowanie trzech zawodniczek drużyny atakującej powoduje zmianę ról na boisku: obrońcy przechodzą do ataku i odwrotnie.

SPRZĘT:

Do gry w softball używa się piłki o obwodzie blisko 30 cm (11 lub 12 cali w zależności od rodzaju rozgrywek) i wadze 166-173 g oraz kija o długości około 86 cm i wadze około 1 kg.

STRÓJ:

Zawodnicy są zobowiązani do posiadania jednolitych strojów sportowych.